W Polsce często przepisy unijne implementowane bez uwzględniania polskich realiów i polskiego interesu. Przykładem tego jest nowelizacja Ustawy o odpadach z dnia 14 grudnia 2012r. (Dz. U. 2020 poz. 797 t.j.), która skomplikowały procedurę uzyskania pozwolenia na spalenie w kotłowniach zakładowych odpadów drewnianych tzw. trocin (kod odpadu 03 01 05). Problem dotyczy większości zakładów stolarskich w Polsce pracujących na litym drewnie.
Zdaniem przedsiębiorców, ustawa ta błędnie zrównuje drewno zawierające śladowe ilości kleju wodnego (którego komponenty nie są wykrywane metodami laboratoryjnymi przez akredytowane laboratoria) z odpadami płyt HDF, MDF, gdzie ilość szkodliwych klejów formaldehydowych jest bardzo duża.
Spalanie trocin zawierających śladowe ilości kleju wodnego w wielu przypadkach są jest bezpieczne dla środowiska. Wiele zakładów prowadzących obróbkę i przetwarzanie drewna korzysta z ekologicznych klejów, a badania wywarzanych przez nie trocin wykonane przez akredytowane laboratoria wykazują, że zawartość składników kleju jest poniżej granicy wykrywalności tj. nie da się wykryć metodami laboratoryjnymi. Trociny takie posiadają także bardzo niską wilgotność oraz dużo lepsze parametry od węgla kamiennego (takie jak zawartość popiołu czy też siarki). Zgodnie z ustawą, sam fakt że są klejone dyskwalifikuje je jako czyste drewno i zrównuje w kwestiach szkodliwości dla środowiska z odpadami typu płyty HDF i MDF.
Według ekspertów ustawa powinna zawierać normy zawartości składników chemicznych nieszkodliwych dla środowiska w potencjalnym paliwie. Przy spełnieniu tych paramentów trociny powinny być zrównane z wymaganiami charakterystycznymi dla czystego drewna i podlegać możliwości spalania w zakładowych kotłowniach bez konieczności uzyskiwania żadnych pozwoleń, czy decyzji administracyjnych.
Przedsiębiorcy wytwarzający trociny z drewna zawierającego śladowe ilości kleju są zmuszeni do ich utylizacji, co jest bezsensownym kosztem. Dodatkowo przedsiębiorca traci podwójnie, gdyż w miejsce trocin, które mógłby wykorzystać do ogrzania swojego zakładu zmuszony jest zakupić inny rodzaj paliwa. Najczęściej jest to węgiel, który jak wspomniano wyżej przynosi dużo większe szkody dla środowiska niż spalanie trocin.
Aby uniknąć kosztów utylizacji i zakupu dodatkowego paliwa przedsiębiorca zmuszony jest do (1) Uzyskania decyzji administracyjnej na przetwarzanie odpad lub (2)uzyskania tzw. statusu produktu ubocznego. Oba rozwiązania są kosztowne, czasochłonne i skomplikowane, a życie pokazało, że z możliwości tej korzysta niewiele zakałów stolarskich. Problemem stanowi także brak wytycznych dotyczących konkretnych dokumentów niezbędnych do uzyskania odpowiednich pozwoleń. Przepisy podlegają różnym interpretacjom prawnym przez urzędy i w wielu przypadkach (w zależności od województwa, czy też urzędu) można otrzymać sprzeczne informacje. Taka niejasność prawa może doprowadzić do korupcji.
